Spreken voor een groep

Daar stond ik nu, voor een publiek, de hele kerk tot in de nok gevuld. Alle blikken naar mij gericht, de ogen priemden als door een speldenkussen heen. De spanning vormde een knoop in mijn buik. Ik probeerde sterk te zijn tegen het ongeduldig kloppen van mijn hart en het bedrukte ademhalen in. Ik moet enkel een stukje lezen, deze 2 paragrafen en het is zo over, sprak ik mezelf moed in. Doch lukte me het niet om deze tekst van mijn tong te laten rollen, maar had het meer weg van de hortende gang van een met verwonde poot strompelend dier. Gelukkig was het toen bij mijn plechtige communie niet van een groot belang, maar het voelde alleszinds heel ernstig aan. Alleen al omdat we voor de gelegenheid in kostuumpjes uitgedost waren, zodat zelfs de gemeenste ettertjes van de klas er enigzinds aandoenlijk uitzagen op foto.

Dat is alweer een poosje geleden nietwaar en waarschijnlijk een van de eerste ervaringen bij het spreken voor een (grote) groep. Ik heb enkele weken geleden een cursus gevolgd voor publiek spreken, het ging deze keer een stuk beter, het was een zeer leerrijke en nuttige ervaring en ik zal dan ook in eerste fase enkele van mijn persoonlijke ervaringen en lessen met jullie delen:
1) spreek enkel over zaken waar je betrokkenheid of passie over voelt, is dit niet zo dan probeer je parallelen te zoeken met zaken die je wel boeien, je moet immers de aandacht proberen te trekken van je publiek
2) de spanning is reeds na enkele minuten spreken sterk afgenomen tenzij je negatieve zelfpraat op de achtergrond draaien hebt (heb hier positieve ervaringen met affirmaties en visualisaties, de zaak is deze regelmatig te herhalen een beetje zoals een godsdienstfundamentalist zijn versen van de bijbel of koran erin ramt).
3) de spanning valt minderop van buitenuit, vanuit de ogen van de toeschouwer dus, dan dat je denkt
4) iedereen kijkt naar verschillende zaken, we filteren allemaal op ons eigen manier, wat de ene opvalt kan de ander volledig ontgaan (teveel euh zeggen tussen zinnen, met een hand in de broekzak frutselen) en soms kunnen de zelfde eigenschappen door verschillende personen als aangenaam of enerverend ervaren worden (bvb. teveel zelfvertrouwen) de ideale spreker zal dus net als "de ideale penis" van de lama's niet bestaan zeker?
5) soms maken kleine aanpassingen of iets dat weinig moeite vraagt, een groot verschil (bvb. goed of slecht oogcontact met je publiek maken)
6) het heeft zeker nut een cursus te volgen, je kan oefenen en door te oefenen worden we allemaal beter, je leert sterke en minder sterke punten van jezelf kennen en kan bijgevolg wat bijsturen, en je leert een heleboel nuttige tips en een goede herinnering waar je later terug naar kan grijpen als je weer eens voor het vuurpeleton moet verschijnen ;)

een andere keer... meer tips